قصد داریم کسب و کار جدیدی راه بیندازیم.
می‌خواهیم روی محتوا یا محصولی که تولید کرده‌ایم نامی بگذاریم.
تصمیم گرفته‌ایم حرکت متمایزی انجام دهیم.

غالبا در چنین شرایطی اولین نکته‌ای که به ذهنمان خطور می‌کند این است که دیگران چه برداشتی خواهند داشت.

آیا تایید خواهم شد؟

تا به اینجای کار همه چی درست و منطقی به نظر می رسد.

سئوال بعدی این است که: نکند خوشایند و مقبول نیفتد؟

همین که به این قسمت میرسیم، جریان خلاقانه ذهن ما ناگهان بار و بندیلش را جمع می کند و می رود.

چرا؟

چون اجازه می دهیم بخش کلیشه‌ای ذهنمان بر ما مسلط شود . این تنها مربوط به انتخاب یک نام برای برند یا محصول نیست.

من بارها به اثرگذاری و تمایز فکر کرده‌ام اما در زمان انجام کار و فعالیتی خاص، دلهره نقد و قضاوت دیگران مرا به سرزمین واژه های کلیشه‌ای کشانده است.

این دلهره‌ها به هزار و یک دلیل مانند مدل ذهنی شکل گرفته در من و دیگران بوجود آمده است.

شاید بهتر باشد دل را به دریا بزنیم. ذهن را از پراکندگی و افکار بی مربوط خالی کنیم و فقط  انجام دهیم. 

به عنوان مثال با این حجم بالای کسب‌وکار، محتوا، کتاب و ….، نامگذاری برای یک محصول یا محتوا مهم است.
اما به نظر من آنچه که بیش از همه اهمیت دارد، قدرتِ اثرگذاری است.

  اگر کمی به درونمان رجوع کنیم و به خودمان اعتماد داشته باشیم، می‌توانیم از این “ترسِ تایید نشدن” عبور کنیم و در اکثر اوقات دستاوردش خلق و ابداع رویدادهای نو و جدید است.

بله. من شاید برای نشخوار ذهنی‌ام راه حلی نداشته باشم. چون ذهنم از من جدا نیست و پی در پی برای بقای نیم بندش تلنگر می زند تا کاسه و کوزه هایم را بهم بریزد.

 اما می توانم برای پیشبرد اهدافم و عمگرایی‌ام برنامه‌ریزی کنم و ذهنم را به زانو در آورم .

برای من همین چند دلیل زیر کافی است.

در ابتدا می‌خواهم، که تمایز و اثرگذاری برایم الویت باشد.

اسم سال من شجاعت است پس برای متمایز بودن شجاع باشم.

با این همه مغز متفکر نواندیش و زیبانگر، بر روی اثرگذاری‌ام بیشتر تمرکز کنم و به دنبال خلق یک تجربه لذت بخش برای خودم و دیگران باشم.

در عین حال معتقدم رجوع به یکسری از موضوعات مثل “عناوین پربازدید” و “منتظر نشستن و نگاه کردن به بازخورد دیگران”  بر نیازِ به تایید تاکید دارد و غالبا هم مبتنی بر ترسِ از تایید نشدن است .

و در آخر فرصت آفرینندگی را بخاطر “ترسِ از تایید نشدن”، از دست ندهم …