رسانه نقطه اتکا قدرت در جهان

زمانی که کانال کافی و موثری برای ارتباط وجود نداشته باشد، رسانه‌ها می‌توانند ابزار در دسترس و آسانی برای ارتباط باشند.

در چنین شرایطی مردم از طریق رسانه‌ها اخبار و اطلاعات مورد نیاز خود را دریافت می‌کنند.

قدرت مطلق رسانه شروع به تولید محتوا برای مخاطب می‌کند تا بتواند بر اساس آن به اهداف خود دست‌یابد.

قبل‌تر گفتم مخاطب چگونه می‌تواند در ویترین رسانه اخبار واقعیت را تشخیص دهد و اصطلاحا چگونه سره را از ناسره تشخیص دهد؟

در شرایط فعلی که رسانه‌های نامعتبر فراوانی در شبکه‌های اجتماعی مشغول به فعالیت هستند شاید آگاهی و روشنگری هم به خودی خود قادر نباشد تمام مشکلات را حل کند، چون می‌بایست وقت زیادی را صرف کنیم تا بتوانیم بینش جامع و کاملی از سیاستگذاری و تاریخچه هر رسانه خبری استخراج، تحلیل و ارزیابی کنیم و به نتیجه‌گیری و تبیین آن در جامعه بپردازیم.

چنین فرایندی قطعا از حوصله و تخصص عموم خارج است.

رسانه‌ها بویژه رسانه‌های خبری به دنبال برآوردن نیاز شهروندان و خواستگاه آنان هستند، از طرفی بر اساس شناختی که از مخاطب و خواستگاه شهروندان دارد با مواد اولیه و واقعیت‌های موجود محتوایی تولید و عرضه می‌دارد که هم می‌تواند نقش تعادلی و هم نقش شتابدهنده داشته باشد.

گاهی بیم‌دهنده هست و گاهی امید‌بخش در جایی به اخبار جنگ دامن می‌زند و زمانی دنیا را در صلح و آرامش توصیف می‌کند در موقعیتی حادثه کوچکی را بزرگ نشان می‌دهد و در جای دیگر بالعکس دست به کوچک نمایی می‌زند.

رسانه ها ابزار بیان قوی برای بازسازی‌های سیاسی هستند تا بتوانند صحنه را به سمتی که می‌خواهند هدایت کنند.

می توان نتیجه گرفت رسانه در متن خود گفتمانی به راه می اندازد تا آنچه را تببین نماید که خود خواهان آن است، نه آنچه که شهروندان و مخاطبان رسانه خواهان هستند.

مک‌لوهان در کتاب “برای درک رسانه‌ها” می گوید:

ارشمیدس گفته است:یک نقطه اتکاء در جهان به من نشان بدهید تا من توسط آن دنیا را تکان بدهم.”

مک‌لوهان معتقد است اگر ارشمیدس زنده بود، حتما رسانه‌های ما را با انگشت نشان میداد و می گفت:”من چشمها، گوشها، اعضا و مغزهای شما را به عنوان نقطه اتکاء به کار می‌گیرم و دنیا را آن‌گونه که مایلم به حرکت در می‌آورم.”